Το "σύνδρομο παραίτησης"
Το 2019 παρατηρήθηκε στην Ελλάδα το πρώτο περιστατικό με "σύνδρομο παραίτησης". Ένα κορίτσι 9 ετών στον καταυλισμό της Μόριας στη Μυτιλήνη έκλεισε τα μάτια του, ενώ σταμάτησε να κινείται και να τρώει. Το μοναδικό στοιχείο που έδειχνε ότι ζούσε ήταν το γεγονός ότι ανέπνεε.
Το σύνδρομο παραίτησης ή το τραυματικό στερητικό σύνδρομο, όπως ονομάζεται, εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη Σουηδία τη δεκαετία του 1990 σε παιδιά που προέρχονται από προσφυγικές οικογένειες. Πρόκειται για μία ασθένεια που παρατηρείται κυρίως στις μικρές ηλικίες - παιδιά και εφήβους- και προκαλείται ύστερα από ένα ισχυρό ψυχικό τραύμα. Τα παιδιά βρίσκονται σε μία αδρανή κατάσταση, σαν κώμα, και τροφοδοτούνται μέσω σωλήνων τροφοδοσίας. Οι ειδικοί αναφέρουν ότι οι άνθρωποι οι οποίοι έχουν βιώσει εμπόλεμες καταστάσεις ή καποιου είδους κακοποίηση παρουσιάζουν διαταραχή μετατραυματικού στρες, του οποίου τα συμπτώματα μπορεί να εκδηλωθούν αμέσως μετά ή αργότερα από το τραυματικό γεγονός. Στους πρόσφυγες το σύνδρομο παραίτησης παρατηρείται όταν η ζωή τους δεν διατρέχει κίνδυνο και η καθημερινότητά τους επανέρχεται. Χωρίς να έχουν πια το άγχος της επιβίωσης, οι άμυνές τους πέφτουν και έτσι εκδηλώνεται το τραύμα.
Κάποιοι ειδικοί όμως ερμηνεύουν το σύνδρομο παραίτησης με βάση τη σχέση γονέα παιδιού. Όταν το παιδί βρεθεί μπροστά σε μία κατάσταση βίαιη, νιώθοντας ότι οι γονείς του δεν μπορούν να το προστατέψουν τότε είναι δυνατό να εκδηλωθούν συμπτώματα της συγκεκριμένης ψυχικής ασθένειας. Παράδειγμα αποτελεί η ιστορία της 9χρονης Sophie, όταν η ίδια μαζί με την οικογένειά της έφυγαν το 2015 απο την ΕΣΣΔ μετά απο εκβιασμό της τοπικ΄ης μαφίας. Βρέθηκε μπροστά σε περιστατικό όπου ξυλοκοπήθηκαν οι γονείς της και ο πατέρας της απήχθη. Οι ίδιοι αναζήτησαν άσυλο στην Σουηδία, ενώ ύστερα απ αυτό το γεγονός η Sophie εκδήλωσε τα πρώτα συμπτώματα.
Η επιστήμη της ψυχολογίας ε΄΄ιναι σχετικά καινούρια και μελετά όλα εκείνα τα προβλήματα ψυχικής υγείας που κάνουν τους ανθρώπους να υποφέρουν. Οι μελέτες δείχνουν ότι όταν τα παιδιά νιώσουν ότι βρίκονται σε ένα ασφαλές περιβάλλον μαζί με τους γονείς τους, τότε επανέρχονται σταδιακά. Σε κάποιες περιπτώσεις υπάρχει πλήρης αποκατάσταση, ενώ σε κάποιες άλλες χρειάζονται περισσότερη φροντίδα.